Oan de healbeferzen beek sit Grusche Vachnadze

yn ’e hoksen en skept mei de holle hân wetter

foar it bern.

GRUSCHE:       Om’t nimmen dy nimme wol

   Moat ik dy no nimme

Moatsto, om’t der nimmen wie

   Swarte dei yn meager jier,

Dy mei my mar rêde

tebek